* خوش خویی نشانه ی بوغ و کمال ایمان است.

* مومن جاذب است و دوست داشتنی.

* مومن الفت پذیر است و صمیمی.

* واژه هایش بوی مهربانی میدهد و چون باران هوای زندگی را پر نشاط می کند.

* اگر هر وقت ما را به یاد می آورند از نحوه ی پوشش با ما سخن می گویند، بی تردید مانتوانسته ایم به اندازه ی کافی لبخند بزنیم تا ما را با لبخند و واژه های نرممان به خاطر آورند.

* فرصت ما برای اینکه بتوانیم خودمان را به دیگران بقبولانیم کمتر از سه دقیقه است. در همان دقایق اولیه پذیرفته یا رد می شویم.

* بسیار باید مراقب بود. نگاه ما، لبخند ما وواژه های ما می توانند حلقه های دوستی را ایجاد کنند وتوسعه دهند.

* مردان خدا آنچنان از خدا سرشارند که در هر گامشان هزار نگاه را بسوی خود می کشانند. رایحه ی خوش آنان شوق انگیز و رقبت زاست . زود می جوشند وخلقی حسن و وپسندیده دارند.

چون پیامبران و اولیای خدا ، خوش خویی را دستاویز بهشت کنیم که بهشت انجمن خوش خویان عالم است.